't Nije Spoor Assen - Coaching, massages, training'

Blog 4 - Moeten -

To be or not to be: of meer alledaags: Moet ik, mag ik, wil ik of durf ik.

Het thema “moeten” speelt al een tijdje door mijn hoofd en lijf.

Soms heeft het moeten een positieve waarde: gezond eten, tandenpoetsen en beweging. Maar soms ook een negatieve bij dezelfde onderwerpen: ik wil af en toe al deze drie gewoon niet. Geen zin in. MOET ik mijzelf dan toch dwingen om het wel te doen of mag ik af en toe “spijbelen”?

Vaak krijg ik te horen dat ik veel moet van mijzelf. Is dat waar? Of lijkt dat voor een ander zo? Is uitdagingen aan mijzelf geven ook MOETEN? Of lijkt het hebben van een sterke innerlijke drijfveer voor een ander een opgelegd moeten? Natuurlijk vergeet ik wel eens dat ik ook mijn rust moet nemen om mijn brein en mijn lijf beter te laten functioneren.

Nee, ik MOET niet door blijven gaan met mijn praktijk nu mijn AOW in zicht komt. Maar ik WIL het wel erg graag. Omdat ik het werk nog veel te leuk vind, mijn lichaam het ook nog steeds kan en omdat ik nog niet uitgeleerd ben. Mijn Innerlijke Drive is er nog meer dan voldoende om verder te gaan. En ik heb nog heel veel zin in de uitdaging die de cursus “Zin vol – Vol zin Hoe dan? “ mij biedt.

Toch is de grens tussen moeten, de door mij zelf opgelegde druk, mijn streven naar verder groeien in mijn vak, mijn criteria over hoe vaak de wc schoon gemaakt moet worden of de tuin gedaan moet worden, hoe veel tijd ik reserveer voor wandelen, het koor waar ik bij ben, et cetera een alledaagse oefening in op een dun koord dansen. Een puzzel die boeiend en soms verrekte lastig is en blijft.

Blog 3 - Schelden doet niet zeer -

Dat riepen we tegen elkaar als kinderen wanneer je het verloor met fysiek geweld en overging op schelden. Of wanneer ik niet durfde te vechten en direct al begon met woorden. Maar in mijn hart was de beleving heel anders. Het deed mij van binnen wel zeer wanneer ik uitgescholden werd en het deed mij van binnen ook zeer wanneer ik met woorden een ander kind terug uitschold. Wel hielden we dan een bepaalde mate van afstand zodat het niet een letterlijke vechtpartij werd.

Steeds meer ontdekte ik dat woorden er wel toe doen. Bewust en onbewust. Soms gebruik ik woorden om iemand uit de tent te lokken (in het coachen bijvoorbeeld), soms onbewust en blijkt de ander dit als kwetsend te hebben ervaren (ik sla ook wel eens de plank mis).

In deze tijd worden woorden veel ingezet om de ander te prikkelen, om politieke veranderingen op gang te brengen. Maar ook, op social media, om bewust de ander te kwetsen. En soms, als ik door iemand gekwetst ben heb ik zo’n drang om met woorden hard terug te slaan. Mijn kinderlijke reflex is hierin aanwezig. Maar de volwassene ik mij stelt dan de vraag : werd ik expres of per ongeluk gekwetst? En daarna de vraag: als ik kan reageren zoals ik zelf nu wil: kan ik dan ook aardig zijn in mijn reactie zonder mij zelf te kort te doen?

Foto: Erik Johansson

Blog 2 - Proces -

Hé verleden, toedeledokie. Je was wat je was. Ik ga nu verder en maak met liefde en energie het allerbeste van vandaag en wat voor me ligt.

Dit was een spreuk op een scheurkalender. Met het voorbereiden van de cursus Zin Vol – Vol Zin Hoe dan? werd deze heel levendig. Laat ik mij leiden door de ervaringen van het verleden (nl de cursus is nog niet van start gegaan afgelopen jaar) of vind ik nieuwe energie om deze opnieuw onder de aandacht te brengen. En ja dan komen de stemmetjes van vroeger weer terug in mijn hoofd. En ja de twijfel slaat weer toe. Maar een dag later zijn die al weer wat minder. En een week later, na een goed gesprek met mijn supervisor, zit ik weer in de positieve flow. Ik ga het weer proberen. Misschien lukt het dit keer wel.

Dit proces van (terug)vallen en opstaan kan ik op vele aspecten van mijn leven toepassen. Telkens weer liet ik mij niet leiden door het (terug)vallen ( na het wonden likken) omdat iets in mij weigerde toe te geven aan: dat dit voor mij niet weg gelegd is, dat ik het niet kan, niet gegund wordt etc. En ja sommigen dingen zal ik nooit kunnen (automonteur worden ofzo) maar dat is niet erg. Het gaat altijd weer om de talenten en mogelijkheden die in mij zitten en die ik wil/moet uiten. Dat geeft zin, dat geeft voldoening, dat geeft plezier aan mijn leven.

En ja mijn weg “sleep” ik mee, omdat die mij gevormd heeft, maar ik kan verder. En dat telt.

Blog 1 - 2024 -

...cause every night I lie in bed the brightest colors fill my head..

Een nieuw jaar ligt voor ons: 366 dagen met mogelijkheden, met kansen, met tegenvallers of misschien met een droom die toch uitkomt....

Een nieuwsbrief schrijven gaat mij niet gemakkelijk af. Dat heeft altijd weer een “prutteltijd” nodig. Wat wil ik schrijven, waarom wil ik dit wel of dat niet delen, welk beeld past er bij, is er noodzaak om er een te maken? En wanneer maakte ik de laatste ook alweer? Dus ja in relatie met jou is het wel fijn om weer contact te maken, ook al is deze vorm wel een 1 richting verkeer.

Vannacht starten we een nieuw jaar. Wat we elkaar wensen voor het nieuwe jaar, of wat wij nodig hebben, of waar we ons prettig bij voelen wordt zichtbaar gemaakt in teksten die we elkaar toesturen of uitspreken. Vroeger wensten we elkaar veel heil en zegen in het nieuwe jaar, daarna werd het de beste wensen, een gelukkig nieuwjaar, of veel gezondheid en geluk gewenst. Mijn wens voor komend jaar komt uit het lied “a Million dreams” waarin deze regels komen die in mijn hoofd blijven hangen:

I close my eyes and I can see the world that’s waiting up for me..

In het koor XING, waar ik bij zing, zingen we: I close my eyes and I can see a world that’s waiting up for me. Dus niet de wereld maar een of mijn wereld. Wat geeft dat een ruimte om........ te gaan doen. Mijn wens voor jullie in 2024 is dan ook:

Creëer je eigen mooie wereld want die wacht op jou, die wil dat jij je plek in neemt op jouw manier.

Vul die met mooie kleuren, mooie muziek, mooie teksten en mooie momenten.

2023 was voor mij persoonlijk een zeer bewogen jaar. De reis naar Glastonbury en omstreken heeft een grote impact gehad. Mij meer bewust verbinden vanuit mijn innerlijk met jou, in welke relatievorm we elkaar dan ook mogen ontmoeten. Voluit en hardop tegen mijzelf zeggen waar ik goed in ben, mij zelf niet kleiner maken dan ik ben. De creativiteit toestaan en al die andere mooie ervaringen die op mijn pad kwamen.

De praktijk is in het laatste half jaar gegroeid als kool. Na al die jaren met grote externe opdrachtgevers werd het sinds 2020 leren op eigen benen te staan zonder die opdrachtgevers. Corona stagneerde dat proces financieel waardoor ik gedwongen werd mijn eigen angsten en onzekerheden flink onder ogen te zien. Nu kan ik volmondig zeggen: Het is mij gelukt. Ik kan de verantwoordelijkheden, die bij een eigen praktijk horen, dragen: in het contact met jullie, de medische en/of psychologische aspecten, de boekhouding, de belastingen, de schoonmaak, facebook pagina, en nu ook een goed agenda beheer. En natuurlijk, nog niet alles is gerealiseerd. De wens om de cursus: Zin Vol - Vol Zin....Hoe dan?i> te geven, is niet uitgekomen. Dat wil niet zeggen dat ik er niet mee bezig ben. In mijn hoofd en hart vind er echter een verschuiving plaats van kennis willen overdragen naar uitwisseling, delen en samen ervaren. Je zou kunnen zeggen dat ik niet meer opzoek ben naar cursisten maar naar REISGENOTEN. In een kleine groep samen een stukje levenspad bewandelen en samen onderzoeken hoe dat pad jou beter van dienst kan zijn of dat er Een Nieuw Spoor ontdekt mag worden. Wie weet...?

Mijn dank is groot naar jullie, die jullie vertrouwen in mij als jullie coach en masseur uitspreken die trouw de eigen handdoek(en) meenemen en mee bewegen met mijn pad in het leven.
Tot gauw!
Aasra